எனக்கொரு தோழி இருக்கிறாள். அவள் என்னுடைய வீட்டில் இருக்கிறாள்.
நான் சந்தோஷமாக இருக்கும் போது, அவளும் சந்தோஷமாக இருப்பாள்.
நான் அழுதால், வாழும் என்னுடன் சேர்ந்து அழுவாள்.
ஆனால், நான் அவளுடைய குரலை கேட்க முடியாது. ஏனென்றால், அவள் கண்ணாடிக்குள் இருக்கிறாள்.
"வெளியே வா! நாம் இருவரும் சேர்ந்து விளையாடலாம்!" என்று சொன்னால் கூட அவள் வெளியே வர மாட்டாள்.
அதனால் நான் சந்தோஷமாக இல்ல. நான் தூங்கப் போகிறேன்.
நான் தூங்கும் போது, அவள் கண்ணாடிக்குள் இருந்து வெளியே வருகிறாள். நாங்கள் இருவரும் சேர்ந்து விளையாடுகிறோம்.
நாங்கள் இருவரும் சேர்ந்து விளையாடுகிறோம், ஓடுகிறோம், சத்தம் போடுகிறோம், பலமாக கத்துகிறோம்.
அவள் நான் பேசும் போது உடன் பேசுகிறாள்.
மறுநாள் காலையில், நான் எழுகையில், அவள் மறுபடியும் கண்ணாடிக்குள் சென்றுவிடுகிறாள்.
அதனால் எனக்கு எந்த வருத்தமும் இல்லை. நாங்கள் மீண்டும் கனவில் விளையாடுவோம்!
